Op 20 april 1927 ligt er een voorstel in de Raadsvergadering van de Gemeente Nijmegen om een badhuis op te richten aan de Koolemans Beynenstraat, hoek Daalseweg. De bouwkosten worden begroot op 63.000,- gulden. Het ontwerp is van de Gemeentewerken Nijmegen, in de trant van de Amsterdamse School. Een jaar later, 28 maart 1928, wordt het nieuwe gebouw overgedragen aan de woningbouwvereniging “Nijmegen”, die voor het beheer en onderhoud zal gaan zorgen.
Het bad is vanaf 9 juli 1928 toegankelijk. Het publiek kan zes dagen per week genieten van een stortbad (15 cent) of een kuipbad (30 cent). Een stukje zeep en gebruik van een handdoek zijn daarbij inbegrepen. Vanuit de wachtkamer gaan de mannen naar rechts en de vrouwen naar links. Een muur houdt beide groepen gescheiden. Ook de overdekte fietsenstallingen zijn gescheiden.
Een maand later wordt er geklaagd in de Raadsvergadering van 18 juli 1928: De heer Corduwener (raadslid voor de SDAP) vindt de entreeprijs te hoog, zeker op de zaterdag als een toeslag wordt geheven – dit om het badderen op maandag, dinsdag en woensdag te bevorderen. De heer Corduwener pleit voor de arbeiders, die gewend zijn zich op de zaterdag te verschonen. Gezinnen met kinderen kunnen niet regelmatig naar het badhuis, men zal eerst moeten sparen, aldus de heer Corduwener. (Meer informatie over hem, zie “Corduwenerstraat” op deze website).
Vanaf 1928 tot 1939 worden er 130.153 stortbaden en 102.372 kuipbaden verkocht. In de oorlogsjaren 1940 tot 1944 komen daar nog 207.403 stortbaden en 32.620 kuipbaden bij. Vanaf september 1944 is het badhuis gesloten voor burgers. Geallieerde militairen gaan het gebruiken: 44.000 stortbaden.
In januari 1945 vragen burgers aan het Gemeentebestuur of het badhuis enkele dagen per week weer open kan gaan. Maar zij kunnen ook terecht in het Sportfondsenbad, dat in 1937 zijn deuren en douches heeft geopend. En in de naoorlogse woningbouw komen steeds meer huizen met baden en douches. (In 1961 worden de huizen in de Koolemans Beynenstraat voorzien van een douche, warm water kwam via de keukengeiser). Vanaf 1972 woont er geen badmeester meer op de bovenverdieping. Het woonhuis wordt verhuurd aan studenten. De boilers van het badhuis blijven branden, want ook deze studenten moeten kunnen douchen. In 1983 gaat het badhuis definitief dicht.
Er zijn plannen om het badhuis te gaan gebruiken als sauna, met een horecavoorziening, maar dat past niet in het bestemmingsplan. In 1988 neemt de jeugdtheatergroep “TejaterTeneeter” het gebouw in gebruik. Er komt een theaterzaal met 120 zitplaatsen. De bovenverdieping wordt kantoor.De officiële geschiedenis van Stichting TejaterTeneeter, later kortweg Teneeter, begint op 16 november 1976. Schrijvers als Pauline Mol, Imme Dros, Rob de Graaf, regisseurs als Andy Daal, Johan Doesburg, Yolande Bertsch, Andrea Fiege, Charlotte Riem Vis, Matthijs Romke, acteurs als Agnes Bergmeijer, Rob Beumer, Joost Koning, Maureen Tauwnaar, Chris Tates, componisten als Bernard van Beurden, Arno Dieteren en Bart van Dongen en vele anderen maken deel uit van een enerverende geschiedenis, die 25 jaar zal duren.Artistiek leider Rinus Knobel en zakelijk leider Trees van Dijk vervullen een sleutelrol in de theatergroep. In 2001 komt een einde aan het bestaan van Teneeter, omdat de subsidie wegvalt. In oktober 2002 neemt het jeugdtheatergezelschap “Kwatta” het stokje over tot op de dag vandaag (januari 2014).
Bron: Numaga, Nijmeegs Katern juni 2004, auteur Pierre Hopman, bewerking en fotografie A. van der Meer, januari 2014. Zie ook de website van Noviomagus voor persoonlijke verhalen.
Terug naar Bijzondere Gebouwen.