De Hoog Water Route
zondag 16 januari 2011
Op vrijdag 14 januari 2011 krijg ik van de fotograaf een mailtje: ‘we hebben nu een uitgelezen kans om een item te maken over het hoge water. Voel je daar wat voor?’
Ik ben meteen enthousiast; ik vind een super goed idee!
Ik ben al dagen gefascineerd door het hoge water in Waal. Ik vind het geweldig om te zien hoe de smalle Waal verandert in een enorm brede watermassa. De afgelopen dagen ben ik diverse keren wezen kijken en heb ik foto’s van het wassende water gemaakt. Bij Haskoning kun je over de Ooijpolder kijken en daar staat een gigantische plas water. 
De Waalkade is onder water gelopen, de bankjes staan met de voeten in het water en vlak naast de brug steekt hier en daar een kruintje van een knotwilg boven het water uit.
De fotograaf (Gerard) en ik besluiten om even af te wachten of het nog droog wordt en dan te gaan wandelen, maar helaas om 15.00 uur ’s middags regent het nog steeds en dus blazen we de wandeling voor vandaag af. Het water blijft nog even hoog en gaat zelfs weer stijgen, dus we krijgen vast nog wel een keer de kans om te gaan kijken.
Op zaterdag 15 januari krijg ik een smsje van Gerard ‘Morgen om 13.00 uur wandelen?’ Ik ben aan het werk en ik sms kort terug ‘ja helemaal goed’.
Zondag 16 januari gaan we om 13.00 uur op pad. We willen graag proberen vast te leggen hoe groot de enorme plas water is en daarom lopen we eerst naar het uitzichtpunt bij Haskoning en schieten daar samen met nog een paar andere fotografen prachtige plaatjes. Het is een indrukwekkende watermassa…. Gerard heeft een speciale lens gebruikt om het een beetje vast te leggen, maar in werkelijkheid is en blijft het indrukwekkender dan op de foto.
Omdat we een groter overzicht van het water willen vastleggen besluiten we de Sterreschansweg op te lopen, maar je kunt daar niet richting Ooijpolder kijken omdat daar teveel huizen en bomen staan.
We constateren dat de vorst weer uit de grond is, want de mollen zijn weer hard aan het werk. We zien een prachtig rijtje molshopen in een van de voortuinen aan de Sterreschansweg.
We lopen door via de Ubbergseveldweg langs het Schippersinternaat (dat nu dan toch eindelijk opgeknapt wordt) naar de Kopse Hof. Een wonderlijk mooi stuk groen aan de buitenrand van Nijmegen-Oost. ‘Ja nu is het groen’ zegt Gerard en hij laat mij foto’s zien van eerder in januari. De Kopse Hof onder een dikke laag sneeuw.
Vanaf de Kopse Hof kun je door de bomen de Waal niet zien en dus kunnen we de watermassa niet meer waarnemen. We lopen door het mooie bomenlaantje richting de St. Maartenskliniek en gaan daar de Ubbergse Holleweg af. Ik zag er een eekhorentje de weg over rennen, maar hij was te snel voor fotograaf. In Ubbergen slaan we linksaf de Pompweg in. Het is een prachtige wandeling; we horen en ruiken het voorjaar eigenlijk al een beetje. De vogels kwetteren er flink op los en we zien meerdere hazelaars in bloei staan.
Vanaf de Pompweg komen we op de Ubbergseweg en aan het einde steken we de Nieuwe Ubbergseweg over en lopen richting Ooijsedijk. Het is daar verschrikkelijk druk met wandelaars, fietsers maar vooral toch ook met auto’s. Jammer, heel jammer zelfs, dat de dijk niet afgesloten is voor het verkeer. We overwegen nog even om de borden die klaar staan om de dijk als het nodig is af te zetten, er gewoon neer te zetten, maar… op de dijk zien we de voorzitter van ons Wijkcomité staan en daarom besluiten we de borden maar te laten staan. We maken een gezellig praatje met onze voorzitter en verbazen ons gezamenlijk over de drukte op de dijk.
Als Gerard en ik verder lopen richting het water, roept de voorzitter nog dat we voorzichtig moeten zijn bij en met al dat water. We zijn voorzichtig en maken mooie foto’s van het straatje waar we normaal gesproken doorheen lopen om naar het Waalstrand te gaan. Het water staat er echt hoog en er drijft van alles mee in het water, volgens Gerard zelfs flessenpost…
We lopen weer terug naar de Ubbergseweg; het is er werkelijk file lopen en we zien allerlei soorten en maten fototoestellen. Dat deed me er aan denken, dat ik van de week een mevrouw in de benedenstad vlak bij Waal tegen iemand anders hoorde roepen: ‘as-ik feur iedere foto die ze hier fan de week al gemaokt hebbe een cent zou kriege, zou ik nou stinkend rijk sien!’.
Ik vertel dat verhaal aan Gerard en hij maakt lachend de diep filosofische opmerking: ‘ja het hoogwater boft maar met het mooie weer!’ Jaja ik ben er nog over aan het nadenken!
We lopen langs de woonboten naar de Waalbrug. Onderweg zien nogal wat auto’s geparkeerd staan in de stijl ‘van als ik de auto maar kwijt ben’.
Bij het haventje bij de brug spelen een paar eenden met een dikke boomstam in de parkeerhavens… nou ja in het water, dat in de parkeerhavens staat..
We twijfelen nog even of we wel de Waalkade op zullen lopen, want het is er echt verschrikkelijk druk, maar ja we wilden het hoge water waarnemen en daar hoort dit stukje wel bij. Dapper lopen we tussen alle andere mensen door en staan een poosje stil bij de hoogwatersteiger naar Quirins, waar de afgelopen week zoveel over te doen is geweest. Op de steiger is het ongelofelijk druk; voor de eigenaar van Quirins zou het leuk zijn als iedereen ook even doorgelopen was naar zijn restaurant, dan zou hij zoals die vrouw kunnen zeggen ’dan zou ik nou stinkend rijk sien!’. De meeste mensen gebruiken de steiger om te kijken en foto’s te maken van de bruggen en de mensen langs de kant.
Ieder fototoestel uit Nijmegen lijkt vandaag aan de Waalkade te zijn. Maar op het hoekje bij de Grotestraat is het pas echt druk, want daar staat de meest gefotografeerde fiets van Nijmegen… natuurlijk in het water.
Gerard maakt tot slot nog een paar laatste hoogwaterfoto’s van het water zelf, maar ook van de stand van het water volgens het bord, voordat we de Grotestraat omhoog lopen.
Via de Burchtstraat, Kelfkensbos en St. Jorisstraat lopen we onze eigen wijk weer in en tot mijn schrik zie ik dat het inmiddels al 15.30 uur is.
We sluiten de wandeling af, met de opmerking dat we weer een lange en prachtige wandeling door en rondom onze wijk hebben gemaakt!