Wandeling door de voortuin van Nijmegen Oost
woensdag 24 maart 2010
Op woensdag 24 maart is het prachtig voorjaarsweer en dus wordt het weer eens tijd voor een wandeling. De afgelopen winter was lang, en vooral ook erg koud en erg glad en daardoor is het er niet eerder gekomen om te wandelen. Dit keer gaan we met drieën: de fotograaf (Gerard), mede wijkcomité lid Karin en ik (Anita).
Tegen 13.45 uur verzamelen we bij het Haskoning en overleggen waar we heen zullen gaan. We vinden, dat Karin de route mag bepalen, omdat ze vandaag ‘nieuw’ met ons mee gaat. Ze vraagt ‘moeten we persé in de buurt blijven?’ Gerard en ik kijken elkaar aan en zeggen ongeveer tegelijkertijd: ‘Neen dat is helemaal geen verplichting’. Karin stelt voor om de Ooy in te gaan. We zijn helemaal blij met haar voorstel en we gaan op pad voor een geweldige voorjaarswandeling van ruim 2 uur door de Ooypolder.
We lopen onder het Haskoning gebouw door en bekijken daar bezorgd, naar de volgetekende en volgeschreven pilaren en muren. Er schijnen regelmatig ’s avonds laat mensen rond te hangen. Uit de buurt komen regelmatig klachten met name over geluidsoverlast en achtergelaten afval. De politie verzoekt om de overlast zo veel mogelijk te melden, omdat ze zelf niet alles kunnen constateren en daardoor ook de overlast niet kunnen aanpakken.
Als we verder lopen over de Stuwwal richting Traianusplein genieten we volop van het unieke uitzicht over de Waal en de Ooypolder richting Lent, Elst en zelfs Arnhem. We zien dat het voorjaar wordt aan de bomen en struiken die beginnen uit te lopen, maar vooral ook aan de prachtige bloeiende Krokussen in het gras.
We steken het altijd drukke Traianusplein over en lopen de steile helling af en passeren het Hollands-Duits gemaal richting de Ooysedijk. We lopen op de dijk rechtsaf richting Meertje om daar links via een poort (die poort zit wel op slot, maar we kunnen er gewoon langs) onder langs de dijk over een pad te lopen.
Het water van het meertje staat hoog en eigenlijk vinden we dat jammer, want anders zie het water zo mooi kabbelen over de stenen. Na een paar honderd meter steken we de Ooysedijk over en lopen naar het Ooyse Sluispad richting Waal. Een prachtig wandelgebied, waar geen verkeer mag en kan komen. Er zijn vandaag nog meer mensen die genieten van het prachtige voorjaarsweer. De kinderen van de Buitenschoolse opvang spelen op het Waalstand. Er zijn ook veel wandelaars die net als wij kijken naar de prachtige natuur om ons heen en het geweldige uitzicht op de stad (waar de Waalbrug en de Stevenstoren prominent aanwezig zijn!) Nijmegen Oost en de overkant van de Waal.
We lopen helemaal door langs de Waal richting Vlietberg en genieten van het uitzicht om ons heen. Een paar weken geleden kon je hier niet lopen omdat het water te hoog stond.
Ter hoogte van de Vlietberg lopen we door het voor wandelaars opengestelde weiland naar de weg, die ons naar de oude steenfabriek brengt. Alleen de schoorsteen staat er nog. Er is een shovel druk in de weer met grond verplaatsen.
Het is ons niet helemaal duidelijk wat hij aan het doen is, maar meerdere malen passeert hij ons en komt ons dan weer terug tegemoet. De chauffeur lacht en zwaait vriendelijk naar ons. In de verte zien we dat de shovel maar net past tussen de hekwerken van de nieuwe wildroosters.
Op de weg naast de schoorsteen zijn nog restanten te zien van het kabouter-zebrapad, die er een paar geleden was aangelegd. Tenminste dat vertel ik aan Karin en Gerard. Ze kijken me aan met een blik van ‘je was altijd al een beetje vreemd maar dit slaat alles.’ Enfin ze willen me niet geloven, maar ik heb er toen foto’s van gemaakt en ik beloof ze te mailen.
Het was zo’n leuke actie een zebrapad voor kabouters met een waarschuwingsbord: let op overstekende kabouters! Hulde aan degene die het verzonnen en gemaakt hadden!
We lopen door het prachtige gebied achter de Oude Waal langs richting Ooysedijk. We staan stil om te kijken en te luisteren naar de dingen om ons heen. Karin heeft een supergoede verrekijker bij zich en om beurten maken we er dankbaar gebruik van. We zien en horen heel veel ganzen, waterhoentjes, eenden in alle soorten en maten en allerlei kleine zangvogeltjes. Je hoort het voorjaar in hun zang.
Het voorjaar is ook duidelijk zichtbaar aan de struiken en de bomen.
Op de stammen van de bomen zitten verschillende grote en kleine paddestoelen. Op een boomstam zien we, denken we, een hele grote paddestoel, maar dankzij de super verrekijker (bedankt Nel!) zien we dat het toch meer op een wespennest lijkt. En dankzij de extra lens op de fotocamera hebben we het ook nog op een foto kunnen vastleggen.
Onderweg zeggen we heel erg vaak tegen elkaar, dat we een hele mooie voortuin hebben en dat we echt bevoorrecht zijn, dat we er zo maar op deze mooie voorjaarsdag kunnen rondlopen. Ik moet de hele weg denken aan een liedje van het Nijmeegse Soaptheater een rap met in het refrein de tekst: ‘Joo-hoo de Ooy is mooi…’.
Regelmatig raakt een van ons een beetje achterop, omdat er iets moois te zien is, met of zonder verrekijker, of omdat er een foto moet worden gemaakt.
We besluiten om over de Ooysedijk weer richting Nijmegen te lopen. Het loopt er niet zo rustig met de auto’s, motoren en zelfs bussen, maar het uitzicht over de Oude Waal richting Nijmegen is er wel heel erg mooi.
Het hoogtepunt van onze wandeling is denk ik toch wel het uitzicht op een parend paartje Fuuten op het water van de Oude Waal. De foto’s spreken voor zich, daar hoef ik geen verhaal bij te schrijven. We hebben het een tijdje staan te bekijken. Een eindje verder zagen we nog meer Fuuten, maar die waren nog niet echt aan paren toe. Die waren druk met duiken, ook een prachtig gezicht. Ze duiken onder water en komen dan meters verderop weer boven water.
Bovenop de dijk staat een plaat met daarop aangegeven hoe de Ooypolder ingedeeld gaat worden.
