Het andere deel van de wijk
vrijdag 16-02-2007
Wandeling nummer 2 van twee leden van het Wijkcomité Oost door de wijk van ’s morgens van 10.30 uur tot 11.30 uur. In december 2006 sloten wij de wandeling en het verslag van onze wandeling af met de woorden “Volgende keer kijken we nog eens naar het andere deel van de wijk….” Vandaag is het dan eindelijk zover.
Het is mooi weer, droog en zelfs zonnig.
We starten op de Berg en Dalseweg op de hoogte van de Pater Brugmanstraat en lopen richting centrum/Oranjesingel. Door de herrie op de Berg en Dalseweg kunnen we elkaar nauwelijks verstaan. Ik dacht nog er ligt hier toch ‘fluisterasfalt’ maar de herrie komt van alle verbouwingen die in allerlei panden plaatsvinden. We verbazen ons over de enorme hoeveelheid verbouwingen op dit moment. Tijdens onze wandeling zien we overal containers, bouwketen, vrachtauto’s (staan bouwmaterialen te laden en te lossen) en huizen in de steigers.
We lopen naar het qua verbouwingen op dit moment rustiger Mariaplein. Het grasveldje op het plein ziet er mooi groen en opgeruimd uit. We vroegen ons wel af hoe het met de glasbakken zat. Zijn of worden ze nog in de grond geplaatst?! Het was even zoeken, maar de nieuwe glasbakken zitten inmiddels in de grond in ten Hoetstraat. Op het Mariaplein konden ze niet de grond in, omdat daar te veel kabels lopen. Het is te hopen dat de oude bakken nu snel verdwijnen van het Mariaplein. Dat zal een opruiming geven!
We maken foto’s van de nieuwe en de oude glasbakken vanaf het grasveldje op het Mariaplein en constateren dat op het grasveld waarschijnlijk af en toe een hond uitgelaten wordt; er ligt volop hondenpoep. Oversteken over het Mariaplein is niet helemaal ongevaarlijk, de auto’s vliegen echt aan alle kanten om je heen.
Door naar het kruispunt onderaan de Berg en Dalseweg bij de Bijleveldsingel. Het is en blijft een wonderlijk situatie met dat verkeerslicht midden in het kruispunt. We blijven even kijken en zien dat het gelukkig allemaal weer goed gaat.
We lopen de Oranjesingel op, richting Waalbrug en kunnen ons niet inhouden. We moeten even op de Stuwwal op het uitzichtpunt genieten van het werkelijk prachtige en unieke uitzicht kijken. De fotograaf maakt een aantal foto’s en ik kijk rond. Ik zeg ‘dit is toch echt het allermooiste plekje van Nijmegen’. ‘O neen hoor’ zegt de fotograaf heel resoluut ‘van heel Nederland’. Ik geef hem spontaan gelijk. Het is echt heel erg mooi: het uitzicht op de kronkelende Waal, de boten op de Waal, de prachtige weilanden waar runderen grazen en de hele Ooijpolder.
Kijk maar naar de foto’s.
We lopen de trappen van het uitzichtpunt af en de fotograaf loopt snel voor mij uit om een foto van mijn val te kunnen maken. Die traptreden liggen namelijk schots en scheef. ( ik ben niet gevallen hoor!) Misschien dat daar nog eens iets aan gedaan moet worden. De Stuwwal is prachtig schoon gemaakt en opgeruimd, maar nu de trappen nog recht leggen denken wij.
Langs Hotel Belvoir lopen we verder over de Stuwwal richting de twee sterflats (een van die twee flats heeft ware metamorfose ondergaan!) en het pand van Haskoning ( het Estelgebouw). Onderweg genieten we van het geweldige uitzicht!
We schrikken ons rot als we ineens midden in het gras links van ons een winkelwagentje met fel blauwe vuilniszakken zien staan. We besluiten spontaan maar naar rechts te kijken, maar daar zien we een groene grote kooi staan. Aan beide zijden dus geen fraai uitzicht.
De vuilniszakken blijken gelukkig van de Milieudienst te zijn, die is daar aan het opruimen.
De kooi daarentegen is van blijvende aard. Het is een honden uitlaatplaats; misschien niet mooi wel effectief ? Nou neen, want als we erom heen lopen om foto’s te kunnen maken, dan zien dat er meer poep buiten dan binnen in de kooi ligt.
We wandelen verder over de Stuwwal onder het Haskoning gebouw door en slaan rechtsaf; we lopen door het parkje naar de Barbarossestraat. Op de Barbarossestraat filosoferen we de prachtige oude panden die er in deze straat staan, maar ook over de modernere gebouwen in de straat. Een vreemde mengelmoes! We slaan linksaf de Claes Noorduijnstraat in; de straat van Margriet. We praten over het laatste nieuws van Margriet en het wel en wee van de bewoners van Margriet.
We steken weer heel gevaarlijk het Mariaplein over en lopen de Dominicanenstraat in.
Daar bekijken we ook weer de wonderlijke combinatie van oude en nieuwe panden. Het nieuwe pand heeft vooral bij avond veel weg van een plantenkas. De oude panden zijn prachtig vinden wij, maar we hopen wel, dat deze panden beter onderhouden worden, want anders zijn we bang, dat ook hiervoor sloop vanzelf een keertje volgt.
We steken de Daalseweg over en lopen het Kerkhof op. Een echt rustpunt in Nijmegen Oost.
We lopen rond over het kerkhof en kijken naar de oude en de nieuwe graven. De opa en oma van mijn moeder liggen hier begraven en maar ook leeftijdgenootjes van mijn kinderen, vertel ik de fotograaf. Er worden op dit kerkhof regelmatig rondleidingen gegeven. Die rondleidingen zijn geweldig. Er worden prachtige verhalen verteld over de geschiedenis van dit kerkhof en over de mensen die er begraven zijn en daarmee word ook een stukje geschiedenis van Nijmegen-Oost.
Tijdens de storm van 18 januari 2007 is een van de hele oude beukenbomen midden op het kerkhof ontworteld; dat moet met een ongelooflijke geweld en gekraak gepaard zijn gegaan. De boom heeft een paar weken tegen de andere bomen aan gehangen en half op een paar grafzerken. Inmiddels is de boom weggehaald en we zien alleen nog een paar stukken van de stam liggen op het parkeerterrein buiten de begraafplaats. We lopen en kijken rond en maken nog eens een rondje en bedenken, dat we dat wel kunnen blijven doen, want het is echt een prachtige rustige plek.
We hebben echter alle twee andere verplichtingen en daarom lopen we via de van Nispenstraat weer terug naar de Berg en Dalseweg en zijn dan weer terug op de plek waar we gestart zijn. Daar kijken we naar rechts richting Berg en Dal en bedenken, dat we dus nog eens zullen moeten gaan wandelen door nog een ander deel van de wijk….